Sneeuw fotografie sessie
sneeuw fotografie sessie
Sneeuw!
Tegenwoordig zien we hier in Nederland niet veel sneeuw meer. Dus toen sneeuwstorm Darcy aangekondigd werd, begon ik gelijk te bedenken wat voor mogelijkheden voor fotografie dit zou bieden. We werden gewaarschuwd niet met de auto te gaan tenzij het echt nodig was, en dat leek me niet het geval. Dat betekende dat ik was aangewezen op locaties die op loopafstand liggen.
Ik bedacht een aantal locaties, maar degene die me het meeste trok was zuiderlijk randpark, net ten zuiden van Rotterdam. Hier vind je de Pendrechtse molen. Dit park is voor mij op zo'n 20-30 minuten lopen en heeft, buiten de molen, prachtige natuur en landschappen. Dit was perfect voor wat sneeuwfotografie!
Planning
Zoals altijd bij landschapsfotografie, kun je het best vooruit plannen. Zeker als je gaat fotograferen in moeilijke omstandigheden. Gelukkig ken ik de locatie al goed, omdat ik er vaker kom. Ik ken een paar leuke plekjes met mooi uitzicht op de molen en ik weet waar ik een paar prachtige Schotse hooglanders kan vinden. Check.
Er was sneeuw voorspeld vanaf laat op de avond en heel de volgende dag, dus we zouden wakker worden in een winter wonderland. Ik wilde aankomen voordat andere mensen de verse sneeuw zouden beroeren, om de beste foto's te krijgen. Maar vanwege de dichte bewolking die sneeuwval met zich meebrengt, bedacht ik me dat het geen nut zou hebben om de zonsopgang te proberen mee te pakken. Ik wilde er ook niet té vroeg zijn, anders zou ik al bevriezen voor het goede licht er is. Dus ik besloot dat ik rond zonsopgang zou vertrekken, om op precies het juiste moment aan te komen.
De avond ervoor zorgde ik dat mijn apparatuur in topconditie was. Accu's opgeladen, geheugenkaarten leeg, lenzen schoongemaakt. Ik zorgde ook voor wat te drinken in mijn rugtas, zoals ik altijd doe. Daarna controleerde ik of ik mijn handschoenen en muts had, om me te beschermen tegen de vrieskou. Ik pakte mijn wandelschoenen en zette ze vast bij de deur neer voor de volgende ochtend. Ik zorgde dat alles klaar was, zodat ik het huis kon verlaten om te fotograferen, zonder dat ik nog ergens aan hoefde te denken.
De dag is gekomen: sneeuwfotografie
Het eerste wat ik deed toen ik wakker werd, was uit het raam kijken of de beloofde hoeveelheid sneeuw wel gevallen was. En gelukkig was dat zo. Dus ik kleedde me aan, nam een onbijtje en ging op pad. Het eerste stukje van mijn wandeling gaat door druk bewoond gebied, maar er waren nog niet veel mensen op straat. Ik had de juiste tijd gekozen. Het kan ook zijn omdat er nog aardig wat sneeuw viel en er stond ook een straffe wind. Toen ik bij de snelweg kwam, kwam er net een ploeg sneeuwschuivers langs om de weg schoon te vegen.
Ik kom bij het park en het is fantastisch. Een prachtige deken van onaangeraakte sneeuw, klaar om gefotografeerd te worden. Ik was de eerste persoon om er op te lopen. Ik had ook nog het geluk dat de molen in de juiste richting gedraaid was, met de wieken naar mij toe. Ik ging direct naar de eerste pek die ik bedacht had, een kleine brug met uitzicht op de molen, vlak bij waar ik het park in kwam. Het water dat onder de brug liep zorgde voor mooie leading lines naar de windmolen. Terwijl de sneeuw en de wind mijn rug belaagden, zette ik mijn eerste foto op. Ik koos ervoor om uit de hand te fotograferen, want ik had geen zin om mijn statief te pakken en aan mijn handen vast te laten vriezen (ik trek mijn handschoenen uit als ik ga fotograferen).
Als je foto's maakt in de sneeuw, kun je het beste een beetje aan de rechterkant belichten (overbelichten). De lichtmeter in je camera probeert je een correcte meting te geven, maar omdat sneeuw zo wit is geeft hij je eigenlijk een klein beetje verkeerde meting door.
De Schotse hooglanders fotograferen
Daarna ging ik naar de Schotse hooglanders, die stonden lekker dichtbij waar ik was. Je mag de weide waar ze staan betreden, zolang je je maar aan een aantal simpelen regels houdt. Het is een zachtaardig ras, maar ze hebben grote hoorns en een sterke lichaamsbouw. Als ze dan toch geprikkeld worden, hebben ze de mogelijkheid om een mens flink pijn te doen. Dat is ook wel eens voorgekomen. Dus ga niet met je hond de weide in, ga niet tussen de kudde staan en raak ze niet aan. Buiten dat kun je aardig dicht bij ze komen zonder dat ze veel aanstoot aan je nemen,
Het zijn prachtige dieren, met hun lange bruine haren en gigantische hoorns. Een mooi onderwerp om te fotograferen, zeker met sneeuw op hun hele vacht. Helaas (voor mij, niet voor hun), had de verzorger een grote groene tent opgezet waar ze in konden schuilen en een paar lelijke blauwe kratten met vers voer neergezet voor de dieren. Daar moest ik dus op de een of andere manier omheen fotograferen, of ik moest het meenemen in de compositie. Ik besloot wat langer bij ze te blijven hangen, om te kijken welke mogelijkheden er zouden ontwikkelen. Uiteindelijk werd mijn geduld beloond met deze schoonheid, die vanaf nu te bestellen is in mijn shop.
Tijd om naar huis te gaan
Nadat ik een tijdje bij de hooglanders had gehangen, heb ik nog door de rest van het park gelopen. De sneeuw bleef vallen en de wind was ijzig. Daarnaast kwamen er ook steeds meer mensen in het park. Ik begon het koud te krijgen en ik vind niet meer de fotomogelijkheden die ik zocht. Dus ik besloot dat ik maar beter weer naar huis kon gaan om de ervaring en foto's te koesteren.
Het is goed om te weten, dat als je thuis komt na een koude trip als deze, je beter niet gelijk je koude camera in de warmte van je comfortabele huis kunt brengen. Voordat ik thuis kom, droog ik mijn apparatuur zo goed mogelijk af en berg ik het op in mijn cameratas. Misschien alleen even de accu en geheugenkaart eruit halen, zodat je die kan opladen en uitlezen. Als je dan thuis komt, laat je je spullen in je tas zitten en laat je het langzaam op temperatuur komen. Als het kan, laat je het eerst nog even op een koudere plaats staan, zoals bijvoorbeeld de gang. Pas als de tas langzaam op temperatuur is gekomen, haal je je spullen eruit. Anders loop je het risico dat zich condens vormt in je camera en lenzen en dat kan een hoop ellende veroorzaken.
Nadat ik mezelf opgewarmt had, heb ik de foto's op mijn computer gezet voor de nabewerking. Nadat ik klaar ben met selecteren en bewerken, geef ik mezelf altijd even tijd om iets anders te doen. Daarna kom ik terug en ga ik nog een keer naar de foto's kijken. Vaak maak ik dan weer kleine aanpassingen. Als je een tijdje aan foto's aan het werk bent, worden je ogen moe en zien ze het niet goed meer, althans zo voelt het. Geef ze even rust en kom er later op terug met een frisse blik.
De tweede dag fotograferen
In de avond klaarde de lucht weer een beetje op en stopte het met sneeuwen. Maar omdat het bleef vriezen, wist ik dat de sneeuw nog zou blijven liggen. Dus ik vatte het idee op om de volgende morgen weer op pad te gaan, als de sneeuw er nog steeds lag, maar er geen nieuwe sneeuw meer viel. Dan zou ik meer kans hebben op wat langere landschapsfoto's zonder dat de sneeuw ze wazig zou maken. En omdat het een doordeweekse dag was, zouden er waarschijnlijk ook veel minder mensen op de been zijn. Dus daar ging ik weer, vertrekken rond zonsopkomst.
En ik had gelijk. Er waren nog steeds grijze luchten, maar er viel geen sneeuw meer. Dit betekende dat het zicht nu uitstekend was. En de wind was ook een beetje gaan liggen, dus het voelde ook niet zo koud meer aan. Ik ging weer naar het park en volgde zo'n beetje dezelfde route. Ik startte weer bij de brug, om vanaf daar weer naar de runderen te gaan. Vanaf daar, rond het water en weer terug over de brug. De eerste foto maakte ik in de buurt van het bruggetje, maar ik koos nu voor een compositie zonder het water. In plaats daar van nam ik nu het hekje, die je op de runderweide brengt, op in het beeld.
Tijd voor landschappen
Met het mooiere weer en verbeterde zicht, kon ik wat betere landschapsfoto's maken. En omdat de Schotse hooglanders nog bij elkaar kropen in en rond de tent, begon ik mijn wandeling door het park en rond het water. Toen zag ik deze laan met aan weerszijden besneeuwde bosjes. Aan het einde van de laan staat een prachtig huis. Ik heb hier vaker gelopen en ik heb het altijd een mooi huis gevonden. Maar zo met de sneeuw op de takken voelde het toch allemaal anders. Het creëerde een soort visuele tunnel voor mij, leidend naar het huis.
Al wandelend rond het water in het midden van het park, kwam ik langs een van mijn andere favoriete uitzichten op de molen. Vanaf de andere kant van het water zie je de molen staan, terwijl de bedding van het meer aan de overkant een mooi gelaagd effect aan je foto's geeft. Ik moest een beetje heen en weer lopen om een mooie compositie te vinden zonder takken en bosjes van mijn kant van het water die het zicht ontnamen. Het enige jammere is dat we vanaf dit punt nu tegen de achterkant van de molen aankijken, maar je kan niet alles hebben.
De hooglanders zijn terug
Op mijn weg terug uit het park, zie ik ineens dat de hooglanders weer wat uit hun schuilplek zijn gekomen. Aangezien ik de dag ervoor al een waanzinnige foto van een van de runderen had, liet ik ze verder maar met rust. Maar een foto van wat verder weg kan natuurlijk geen kwaad. Ik ging voor een plaat van het geweldige beest met de molen op de achtergrond. Veel hollandser dan een koe én een molen op één foto krijg je het niet.
Met die foto kwam mijn tweedaagse sneeuw fotografie sessie tot een einde. Ik vond het heerlijk om op pad te zijn in de natuur met mijn camera om mooie foto's te maken. Mocht je de locatie net ten zuiden van Rotterdam ook eens willen bezoeken, heb ik de locatie hieronder in Google maps gedeeld. Ik hoop dat je mijn foto's ook kon waarderen, laat me weten wat je er van vond in de opmerkingen hier beneden. Als je andere vragen hebt, mag dat natuurlijk ook!